...yalnızlığın hepimizin yalnızlığı...

*18 nisan tarihinde  yer verdiğim  " konuşurum" şiiriyle birlikte  kullandığım fotoğraf bana 2007'de çıkarttığım "benim için bak" kitabında bir fotoğrafımı anımsattı... işte o iki fotoğraf...

düşün ki 
zamanın kapısını sen çaldın

düşümde üşüdün içeri sığındın

örtmedin üstünü

kar ve rüzgar düştü suya

yanı başıma

ikisi bir yansıma

ikiz bir yanılsama

öp uyuyan gözlerimi düşüm

bir uzak tarlada eğilirken başaklar

sevinçten yaşarmış gözlerimi öp nedensiz

senin yerine tutuşturan tenimi

güneş ılığı rüzgarın elleri

gülüşün toygarların ötüşü

kokun yerine çam kozalakları

bitmeyen kışta İstanbul'dan gelen

İstanbul'a giden bulutlar...

bataklığın ortasında çiçekler açar

sadece gözle erişilir

taş keser zaman yüreğinde

yaprak bilmez ağaçların

sessizlik kadar sarhoş

yalnızlık kadar kilitli

yalnızlığın

hepimizin yalnızlığı...

*("benim için bak" kitabımdan 2007)

...konuşurum(18 nisan 2012)

kupkurusun şimdi
ölü ve çıplak...

o kadar yaprağın var mıydı bilmem

gölge yapacak...

odunsun artık

bir gecekondunun

sobasında yanacak...

oysa nasılda kıvrıla kıvrıla

büyütmüştün bir zamanlar

güçlü gövdenden dallarını yukarı

köklerini toprağın koynuna doğru...

varsın deli desinler

ölülerle de  konuşulur

kayalıklar çok dinlemiştir ya  beni...

banklar, sandallar, kürekler

ahşap mandallar ve kalemler...

konuşurum...

dinleyen olduktan sonra...konuşur dururum

anlatacak çok şey var!