içindeki ışık henüz yitip gitmedi
benimkilerde güzellikleri görebilir
dedim aslında...
dedim de kimse inanmadı
"pesimist"mişim; yani karamsar bakıyormuşum hayata
hayır gerçekçiyim...dedim de dinletemedim bu bakışlarla...
mutsuz zannettiler bakışlarım düşüncelerimle uzaklarda olunca
somurttuğumu söylediler hep
gülümsemeyi bilmediğimi düşünmediler oysa
...
yüzüm biraz solgun galiba
çok mu düşünceli
çok mu yorgun, çok mu bezmiş...
...dışımı boş ver...
asıl içimde kopuyor fırtına
bak içime gör beni...
elimde değil sorguluyor habire
nedenini niçinini
durmadan o makine...
sessizce öylece durup
hiç bir şey söylemeden
saatlerce kalabilirim
beni saran bu boşlukta...
söz gümüş ise sükut altınmış
konuşmayı da severim
bilen bilir aslında...
bak içime gör beni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder