"sahip"

köpeğin tasması
bahçenin çiti
olmasın dedim
tanrı şahidim
hiç bir şeyi
sahiplenmek istemedim!
...






taşın, toprağın, manzaranın
sokakta çiğnediğim kaldırımın
bidon bidon çöpün
her şeyin sahibi oluvermişim
sıkıntılarımın
kaygılarımın
trafiğin sahibi...
anahtarlarım oldu bir sürü
kilit olmasın dedim
pantalonun kemeri
uçurtmanın ipi
atın yuları
eşeğin semeri...
bir baktım
her şeyin sahibi oluvermişim
gözümü açtığımda dünyaya
bir ismin
önce çocukça
sonra ezikçe bir ruhun
işin gücün
sabrın
hem karanlığın
hem ışığın
umudun sahibi...
sıvaları dökülmüş evin
damlatan musluğun
kapı önündeki kedinin
hayallerimin
düşlerimin
şiirlerimdeki kelimelerin sahibi
en güzel yanı
işten, eşten, çocuktan, evden kalan
tüm vakitler
az da olsa "benim" miş !...