bakış boşluğu...

"başı boş"luğumdan
derken
bakış boşluğumdan taştım
mercimek köftesinden
oluyormuş şimdi adaklar!
anlamak mümkün değil
ve ağlamamak!
çoğaldığımı gördüm
biraz önce iki ayna arasında
çoğalan "yalnızlığım"dı aslında
bu yüzden kırdım
yalnızlığımı
oysa
her kırıktan
tekrar tekrar yansır oldum ya!
...
tavandaki çatlağa bakıyorum şimdi
uzayıp giden
boylu boyunca
"oylum"larımda seyirtip
suskunca
gözyaşlarımın kıvrımlarında
boğuluyorum
bir kez daha...

şimdi altını çiziyorum
okumadığım cümlelerin
bu yüzden raflar bomboş
kitaplarla...