çizik bir plak gibiyim... iğne "o" şarkımın üzerinde takılıp kalıyor... aynı kelimeyi tekrarlıyor; "yeter"..."yeter"..."yeter"...nereye gitsem, ne yapsam hep aynı ruh halinden kurtulamıyorum...her şey anlamsız geliyor, değersiz, önemsiz..."yok!.. böyle olmamalı, böyle değil gerçekte" diyorum da her gün kendini tekrarlayan gazete başlıkları beni bir kez daha yalanlarken doğruluyor! Mutluluğun resmi çizilememiş, mutluluğun mimarisi brüt beton yığınlarına dönmüş, mutluluğun kimyası bozulmuş... "aktif" bir ölüm de olabilir her gün her yerde "pasif" bir ölüm de... ne yazık ki değişen yaşam biçimimiz ile eceli hızlandıracak hastalıklar kadar onlarca risk de var hayatımızda; yaşadığımız ve "bu gün de hayattayım şükür" diyebildiğimiz her gün bir kazanç mı işte onu bilemiyorum... kaşıkla verip kepçeyle alan bir sistemler zinciri bu köleliği uzattıkça uzatıyor...
45' lik olsam iki yüzümde de birer şarkı... yaş olarak da 48 yaşıma yakın... iğneyi atlatsan da boydan boya çizikte tekrarlanacak bir kelime ya da kelimeler ama topu topu boş bir hayattan iki şarkı... arka yüzüm çizik değilse "o mağrur beste" çalabilir belki ama korkarım zaman diğer yüzüme de koca bir çentik atmış... 33' lük olsam 45 ' likten daha az bişey içeriyor sanki...-ama öyle olmalıyım; yani 48 yıla birikmiş 20'ye yakın hikaye ve dolu dolu yaşanmışlığın şarkıları 33' lükte birikmiş...- o zaman mutlak takılmayacak bir parçayı dinlemek baştan sona mümkün olabilir... ama ya taş plak ve "78 devir" isem; her pikap çalamaz beni, şarkılarımı... bardağın neresine; dolu tarafına bakmalıyım!... ben çizik de olsam bir LP' yim... bu da mutlu olunacak bir şey olmalı galiba!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder