"Huy-suz"

"Can çıkar huy çıkmaz" derler...Huy,insanın yaradılış ve ruh özelliklerinin bütünü ifade eder...insanın mizacı ve tabiatı anlamında kullanılır...

Huysuz ise; huyu iyi olmayan, geçimsiz, şirret anlamında...genelde yaş ilerledikçe insanlar daha da huysuzlaşır, daha da çekilmez olur; bu maalesef artık eski yetilerini kaybetmelerinden, eski günlerdeki gibi olamamanın, mutsuz olmanın getirdiği bir özelliktir..."ben mutsuzum, onları da mutsuz edeyim" şeklinde bilinçli ya da farkında olmadan davranışlarına yansır...sonuçta "huysuz, aksi ihtiyar" olarak anılırlar.

Sıcak suyun buzu eritmesi gibi iyi huy da hataları eritir. Sakin mizaçlı insanlar genellikle iyi huylu insanlardır diyebiliriz... sevgili ve eş  arayanlar "boyu boyuma, huyu huyuma..."diye bir uygunluk arayışı içinde olurlar fakat boy uygunluğu dışında ki tüm uygunlukları tam olarak onaylayabilmek ancak kişilerin  birbirlerini yeterince tanıyabilecek uzun süreli bir birliktelikten geçiyor...günümüzde kimse de bu kadar uzun bir birlikteliğe gelemiyor...tahammül sınırları azaldığı için hemen karşı tarafa "huysuz" yaftası yapıştırılıyor...evlilik öncesi ilişkiler kısalıyor, evlilikler kısalıyor; galiba herkes huysuzlaşıyor ve uyumsuzlaşıyor! Huysuz kişi seçici, zor beğenen, çok eleştiren ve uyumsuzdur. Bunu anlatan bir kanto ile bitirelim; hem de Huysuz Virjin'den olsun!..

Ben kalender meşrebim güzel çirkin aramam
Gönlüme bir eğlence isterim olsun

Saçları samur, gözleri mahmur
Biraz da şirin olsun
Kaşı gözü kara olursa olsun
Yanağında bir beni mutlaka olsun
Endamı şanlı, sohbeti tatlı
Biraz da şahin olsun
Yan bakışı yaksın, cilvesi yıksın
Olursa böylesi böylesi olsun
Gözleri şahbaz, gerdanı beyaz
Biraz da tombul olsun