Soru sormadan edemiyorum!..sorgulamadan...geçen her gün, her dakika ile kim olduğumu unutuyorum...kimim ben? 20'li yaşlara ( 80-90'ların arasına ) sıkışıp kalmış bir ruh mu, yoksa 46 yaş sendromunda, değişen dünya düzenine ayak uyduramamış yorgun ve bezgin bir bedenin sahibi mi?
Bir baltaya sap olabildim mi, yoksa hala yontulmayı bekleyen bir "kütük" müyüm? Yontulup birilerinin, sistemin elinde kukla mı oldum? yoksa kendi istek ve özgür irademle kendi yolumu çizen biri miyim? Nereye gitmek istiyordum? Neredeyim ve daha ileri gidebilecek miyim? Geri dönmek, geçmişi geri getirmek imkansız...peki eskisi gibi olabilecek miyim? Hepsini geçtim; mevcut şartlarda hala mutlu olabilme şansım var mı?
"Şükret!" diyorlar...bu "daha fazlasını isteme" mi demek?..tevekkül içinde mi olmalıyım? yok yok!..hiç soru sormamalıyım! Kancaları ancak balık oltaları ucunda görmeliyim; soru işaretlerinde değil!..
...soru işaretlerinin noktalarını da en çok kullandığım üç noktanın(...) içine yedirmeliyim! İyi niyetli düşünüp mevcut şartlarda hala mutlu olabilme şansımın olduğuna ve şartları değiştirebileceğime inanmak istiyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder