Zincirlikuyu mezarlığının önünden geçerken "Her canlı ölümü tadacaktır " yazısını görüp de ya da tabutun yeşil çuhasına yaldızla işlenmiş haliyle ...o tanıdığınız insanı, sevdiğiniz insanı taşırken omuzlar üstünde insan ölümü öyle bir anımsar ki!..40'ı çıkana kadar mı sürer yoksa o acı sen de ölünce mi biter?!. Bir öğrencim babasını kaybettiği için uzunca bir süre okuldan ve sanırım hayattan da koptu...sonra mazeret sınavı için bilgi almaya geldiği gün babasının 40'ıymış...konuştuk, soruların nerelerden, ne şekilde gelebileceğini söyledim ve uğurladım...Ertesi sabah haberi geldi: biz okulda konuştuğumuz dakikalarda annesi kendi canına kıymış!..her gün ölüm haberleri, ölüm figürleri, ölü resimleri...televizyonlarda, gazetelerde..."momento mori" ölümü anımsa" nasıl unutabilirsin her gün şehir içinde 2-3 mezarlık önünden geçerken...nasıl unutabilirsin 59, 60, 90, 99 lu ölüm haberlerini...rakamları, yüzdeleri, oranları...hele hele annen, baban, sevdiklerin ve sen her geçen gün bir yaş daha yaşlanırken...hastalıklar ile uğraşıp, sorunlarda boğulurken, sıkıntıdan sarıldığın bir sigara bir sigara dahayla nasıl?! Doğru dürüst beslenemeden, o eski aile yemeklerinden yemeden, stres topu haline gelip bütün güzel tadlardan, küçük güzel olaylardan uzakta mızmızlaşırken...yolda bir karınca ezince, bir salyangoza basınca, çiçekler solup, ağaçlar kurudukça, tutuğun balığı susuz kovaya atınca, mutfakta unuttuğun sebze , meyve, kahve fincanındaki yarım kalan kahven küflenince, tuvalete gidip çürüyen içinden çıkan kokulu pisliğini geride bırakıp sifonu çekince...uykuların azalıp, kabusların artıkça, saçlarında beyazlar, oranda buranda ağrılar... yatakta çivilerin üzerinde yattıkça, cinselliği ayda yılda bir tattıkça...nasıl unutabilirsin ölümü...üstüne sürülen kamyondan kaçarken, kazılmış sokağın derin çukurları üzerinden atlarken, buzular eriyip küresel ısınma ile iklimler değişirken nasıl?'.. Çöplükler, kir pas içinde şehir, kırık dökük kaldırımlar, yamalı asfaltlar, bakımsız evler...yolda bir kedi leşi ya da topallayan ürkek bir köpek...nasıl unutabilirim...her şey hergün bana ölümü hatırlatırken...nasıl ? hayatın güzelliklerini , tadlarını bilip yaşayamamak...sıkışıp kalmışlığın, mecburiyetlerin içinde hergün senden bir parçayı gömerken, sen senden vazgeçer, sen senden başka biri" istemediklerini yapan biri" olarak birgün bir gün daha yaşarken nasıl?! Çektiğin her fotoğrafla bir şeyleri ölümsüzleştirdiğini sanma! Hiç bir şey asla o andaki gibi olamayacaktır bir daha!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder