nereye kadar?

nereye kadar susmak
nereye kadar korkmak
bunca zorbalık
bunca baskı
bunca yasak
içim kan ağlıyor bak!
yüzümde oluşan bir sürü tik
karnımda yüzlerce yumruğun ezikliği
bunları hissetmiyorsan
çek git!



arkana bile dönüp bakma sakın
ne toprağına sahip çık
ne değerlerine
ne Cumhuriyetine
ne de elde kalan özgürlüğüne...
aydınlık yarınların umutlarını 
"kara çarşaf"lardan
"örümcek kafa"lardan
"eli palalı"lardan
sıyırıp almalı o zaman!
hadi ne duruyorsun
ezilip büzülme
dik dur
kafanı tütsüleyip
beynini uyuşturma
"bonzai"ler, haplarla
kaçma kendi içine
taş dışına
sen köşe başındaki genç
mahallemin amacını, geleceğini yitirmiş 
delikanlısı
bak elden gidiyor
parsel parsel
beton yığınlarında boğuluyor
kansere yenik düşüyor  gövdeler 
ve
tüm renkler
son bir söz
"siyah" ne bir renk 
ne de
gelecektir
unutma!