Ölümümden beri kalbimde
senin sonsuz akışın
bu surette
boşlukları dolduruyor
kaçınılmaz bir biçimde...
kanatlarını kısmış
şimdi yorgun bir inişte
yansımalara düşüyorsun
gerçeğin yüzüne
gevşemiş
duruşundan
parmak
parmak
tüm sevgilerin içinden
bir bir
bir biçimde
bir şiir
acımasızca dürüst
bir sonraki uyakta
bir o kadar da savunmasız
güvenli sandığı
koyakta...
düşüyorum
seninle
aynı biçimde
tek farkı
sen "iniyorum" diyorsun
sadece...
*Fotoğraf: Hiper-realist heykeltıraş Ron Mueck'in balmumundan çalışması "Angel"
*Aklın denetimi olmadan özgürce ve kuralsız "kendiliğinden şiir"... Rüyalardaki gibi özgür, hiç bir şey hiç kimsenin malı değil, kimseye ait değil sözcükler sadece o an aklıma girip dilimin ucuna varamadan kaleme koşanlar sözün uçuculuğuna karşı... içimizden geldiğince özgür "Kendiliğinden şiir" kendi gerçekliğinde, biraz incelikli, nükteli, mutlak değil "göreli"... Biraz gerçeküstücü, biraz dadaist, biraz inançlı biraz ateist, biraz lümpen biraz senden, biraz benden!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder