Rakamlar ve "şiddet" -1-

“En güzel manzaranın olduğu yerde bile, ağaçların, yaprakların altında böcekler birbirini yer. Şiddet yaşamın bir parçasıdır.”

                                                Francis Bacon

Şiddet veya yeğinlik, temel dürtü ve varoluş gereği savunma veya karşı savunma harici daha çok insanlarda ve topluluk halinde yaşayan hayvanlarda grup içi otorite sağlamak için diğerinin varlığını tehdit unsuru görmek ve onu bu konuda denemek; daha doğrusu sindirmek için karşı tarafa uygulanılan zarar vermeye yönelik psikolojik davranış türüdür ve bu fiziksel eylemlerle tamamlanır...Diğer yandan şiddeti deprem şiddeti olarak ele almamak mümkün değil hele hele soluğuğunu her an ensemizde hissederken...bir de ses şiddeti var; desibel(dB)onu da her gün içimize çekip soğurmaya çalışıyoruz soluduğumuz havanın kirliliğinde olduğu gibi...

Savaşlar, felaketler ve yaşamın içine işlemiş şiddet...bir belgesel seyrederken doğanın içindeki avlanma çok doğal gelebiliyor...avlayan ya da avlananlar insan olmadığı zaman  bir özdeşleşme yaşamadığımız için bunu tam anlamıyla şiddet olarak almıyoruz ve rahatlıkla seyredebiliyoruz...Sevgi, barış, dostluk, kardeşlik, paylaşım, dayanışma; unutulanlar ya da silinenler hayatta...Tahammülsüzlük ve öfke krizleri...ilkel yanlarımızın ortaya çıktığı organik anlar...ve bazen de seyirci kaldığımız, elimizin kolumuzun bağlandığı anlar, dakikalar, saatler, günler...hatta yıllar...cesaretsiz esaret, toprak kavgaları yurtsuzluk,sürgünlük...bir sabah üzerine düşen bombayla uyanmak ve sonsuz uykuya dalmak...fiziksel-psikolojik baskı ve zarar...işte bunlar da ; "MADALYONUN DİĞER YÜZÜ" nü oluşturan insan ilişkilerinden bazıları...

Medya, Sinema şiddeti meşrulaştırıyor, başkalaştırıyor, estetize ediyor, günlük anlamda tüketmemiz gereken bir dozaj belirleyerek kendi bildiğince gerçekleri, görüntüleri  manipüle ediyor...bir bakıyorsunuz iki sayfa  bir bakıyorsunuz iki satır...önemli bir haber es geçilip "o bunu kesti, doğradı...seriye bağladı" gibi şiddet haberleri gazete ve tv de yer buluyor...sinema ise şiddetin ,içeriğini yeniden yeniden üretiyor. Sinemaya ikinci bölümde geri döneceğim...

Dün 16 Nisan- İran-Pakistan sınırında 7.8 şiddetinde bir deprem yaşandı...ölü sayısı ile ilgili çelişkili rakamlar var. Amerika böylesine şiddetli bir depremde ölü sayısının 1000'in üzerinde olma ihtimalinin %47 olduğunu açıklarken yetkililer 41 kişinin öldüğünü duyurdu! Ve haber güncelliğini yitirdiği için ikinci gün yani benim yazıyı tamamladığım 18 nisan günü ara sayfalarda küçücük bir yere sıkıştı...Bir de ABD ve İsrail'in gerçekleştirdiği bir"Deprem silahı" komplo teorisi var! (Yüksek Frekanslı Etkin Güneşsel Araştırma Programı (High Frequency Active Auroral Research Program HAARP) ABD Ordusu, ABD Donanması ve Alaska Üniversitesi tarafından ortak yürütülen İyonosfer'in özelliklerini ve davranışlarını araştırmak üzere Alaska'da sürdürülen bir çalışma olarak biliniyor. Bu projenin hayata geçirilmemesi için birçok ülkede kampanyalar düzenlendiği ileri sürülürken HAARP projesi ile iklim kontrol ve yapay deprem silahı olarak kullanılabilme iddialarını taşıyor...)!

Söz depremden ve deprem şiddetinden açılmışken; 1509 Büyük İstanbul Depremi, Marmara Denizi'nde, Adalar  yakınlarında 10 Eylül 1509'da olmuş ...Ozaman şiddeti ölçmek mümkün değildi tabiki!.. Büyüklüğü ve yarattığı ağır hasar sebebiyle halk arasında Küçük Kıyamet (Kıyamet-i Suğra) olarak adlandırılmış...13000 kişi ölmüş, 1070 ev tamamen yıkılmış, surlar hasar görmüş...

17 Ağustos 1999 Gölcük Depremi, tüm Marmara Bölgesinde, Anklara'dan İzmir'e kadar geniş bir alanda hissedildi. Şiddeti 7.5 di...Resmi raporlara göre, 17.480 ölüm, 23.781 yaralı oldu. 505 kişi sakat kaldı. 285.211 konut, 42.902 işyeri hasar gördü.  Resmi olmayan bilgilere göre ise yaklaşık 50.000 ölüm, ağır-hafif 100.000'e yakın yaralı olmuştur. Ayrıca 133.683 çöken bina ile yaklaşık 600.000 kişiyi evsiz bırakmış. Yaklaşık 16 milyon insan, depremden değişik düzeylerde etkilenmiştir...

12 Kasım 1999 tarihinde de bir deprem olmuştu...evleneceğim günün bir gün öncesinde evde son tadilatları yapıyorduk...babam pencerenin kenarında bir yerlerde macun çekerken birden sallandık; koştum tuttum, içeri çektim...

Öncesindeki Ağustos depremini yaşadığımızda Bengü ile 20 gündür birlikteydik...flörtün en güzel günleriydi...Yalova'dan  yeni dönmüştüm..."Hopi" (agresif, can yoldaşı, işeme makinesi, şampanya renkli Terrier'im) bir kaç saat öncesinden tahta yer döşemelerini koklayıp huzursuz bir biçimde hırlıyordu...o dönem eski ev olduğu için "fareleri hissediyor, duyuyor" diye düşünmüştüm...yattım ama gece Hopi'nin müdahelesiyle uyandım...çılgınlar gibi havlayıp bir oyana bir buyana koşup beni çekiştiriyordu...Bengü aradı "Deprem "dedi...ne oluyoruz demeye kalmadan sallanmaya başladık...duvarlar esnedi, esnedi...ışıklar kesildi, herkes sokaklara attı kendini...dışarda sabahladık ve ben parkta uyuyan, uyumaya çalışan insanların fotoğraflarını çektim...ertesi gece Bengü ile sabahı birlikte zor ettik!...masanın üzerine yerleştirdiğim şarap kadehlerini birbirlerine bitiştirip birleşim yerleri üzerine bozuk para koydum...ufacık bir "artçı" sarsıntıyı bile hissediyordu...Yalova'da anneanne 'nin üzerine dolap düşmüş bir süre öyle kalmıştı...arkadaşlarımın evleri yerlebir olmuş, tanıdığım bir çok kişiyi kaybetmiştim...gerçeğin bu yüzünü ve bilançoyu üç gün sonra Yalova'da görüntüledim ve acı bir arşiv oldu dia pozitiflerden!..