Sabah yolda Marc Lavoine'nin "Je n'ai plus peur de rien" şarkısını dinlerken düşündüm...bazen kafayı takıp düşündükçe işin içinden çıkamaz oluyorum...düşün düşün b..tur işin derler ya...o zaman dedim niye düşünüp duruyorsun...düşündükçe korkular endişeler artıyor fotokopi yaşamlarımızda... "gerçek olmasa da belki yolun sonunu ancak Tanrı bilir" diyor şarkıda...ancak şarkıdaki gibi sevdiğin biri ya da birileriyle olunca korkularını yenebilirsin...karanlık ve boşluğun,bilinmezin, geçen zamanın yarattığı etkilerinin korkusu...hepsi unutulur bir anda!
Je n'ai plus peur de rien
Et même si c'est faux
Je garderai pour moi le chagrin
Qui me colle à la peau
Je n'ai plus peur de rien
Quand je suis dans tes yeux
Je n' compte que sur les fleurs des jardins
Je suis un homme heureux
Tu sais je t'aime, tu m'émeus
Je n'ai plus peur de rien
Les fantômes et les loups
Me mangent dans la main, le matin
Je passe pour un fouJe n'ai plus peur de rien
Et je vois dans le noir
Même le vide qui m'effrayait
À présent, ça me plaît
Tu sais quelque chose a changé
Tu es ma vie, mon Saint-Esprit
Tout c' qui s'en suit, mon I.N.R.I.
Je n'ai plus peur de rien
Du temps qui fait vieillir
L'angoisse des bougies d'anniversaire
Aujourd'hui me fait rire
Je n'ai plus peur de rien
Même si ce n'est pas vrai
Dieu seul connaît le bout du chemin
Je suis à tes côtés
Je ne te quitterai jamais
"Hiç bir şeyden korkmuyorum" desem yalan olur! Özellikle sokaklarda bir yerden bir yere giderken kalabalığın içinde itilip kakılma,omuz yeme korkusu ağır basıyor...ya kendimi tutamazda ben de karşılık verirsem! işte o zaman iş büyür...o da bir korku...korku kadar artan bir agresiflik, bastırılmış bir şiddet de geliyor içten içe...o da bir korku! zincirleme geliyor korkular, bir birini tetikliyor...rüzgarlı havada kafama saksı, çatı düşebilir...metronun kapısı kapanıp sıkışabilirim... bir de sevdiklerimi kaybetme korkusu hiç eksik olmuyor...rüyalarım kabusa dönüşüyor son zamanlarda...aileden birilerini kaybedip rüyada bulmak için koşturup duruyorum... korku dağları büyütür...ama korku hayatta kalabilmenin vazgeçilmez unsurudur da aynı zamanda...dışardan gelebilecek tehlikelere karşı zihnimiz bize "koruma" amaçlı hayali duygular yaşatır... sonra beynimizin yarattığı illüzyonlara bedensel ve ruhsal tepkiler gelir...heyecanlanmayla; kalp ritminin hızlanması, düzensiz kalp atışı, taşikardi... soluma yüzeysel olarak hızlanması, eller terlemesi, vücuttan, baştan terler boşanması... ayaklar buz gibi olur, ağız kurur, yutkunma zorluğu, aşırı kas gerginlik ve titremeler, göz bebekleri genişler...
Duygular karışır algı bozulmaları ve yanılmaları, odaklanma güçlükleri...bazende donup kalma ya da tepkisizlik....
"Phobos" Yunan mitolojisinde "Dehşet Tanrısı"dır. Fobi kelimesi buradan geliyor...Korkunun, "kontrolden çıkması", yaşamın sürdürülmesi için gerekli olan bir ön-uyarı sistemiyle uyum sağlanamaması anlamına gelir ve bu "fobi"ye dönüşür...Fobi toplumda sık görülen bir anksiyete(nedensiz tedirginlik ve korku hali )bozukluğudur. "Panik Atak"ta görülen belirtilerin hemen hepsi fobik durumla karşılaşıldığında ortaya çıkabilir...Freud fobiyi bilinçaltı çatışmaları olarak tanımlıyor... Watson'a göre ise fobi, şartlı reflekse dayanır.
Agorafobi( açık alan korkusu) ve araknofobi( örümcek korkusu)yi aşağı yukarı hepimiz biliyoruz...uzayıp giden bir listeden alıntılara göz atalım!
Ablutofobi: Banyo yapma korkusu
Akustikofobi: Yüksek ses korkusu
Même le vide qui m'effrayait
À présent, ça me plaît
Tu sais quelque chose a changé
Tu es ma vie, mon Saint-Esprit
Tout c' qui s'en suit, mon I.N.R.I.
Je n'ai plus peur de rien
Du temps qui fait vieillir
L'angoisse des bougies d'anniversaire
Aujourd'hui me fait rire
Je n'ai plus peur de rien
Même si ce n'est pas vrai
Dieu seul connaît le bout du chemin
Je suis à tes côtés
Je ne te quitterai jamais
"Hiç bir şeyden korkmuyorum" desem yalan olur! Özellikle sokaklarda bir yerden bir yere giderken kalabalığın içinde itilip kakılma,omuz yeme korkusu ağır basıyor...ya kendimi tutamazda ben de karşılık verirsem! işte o zaman iş büyür...o da bir korku...korku kadar artan bir agresiflik, bastırılmış bir şiddet de geliyor içten içe...o da bir korku! zincirleme geliyor korkular, bir birini tetikliyor...rüzgarlı havada kafama saksı, çatı düşebilir...metronun kapısı kapanıp sıkışabilirim... bir de sevdiklerimi kaybetme korkusu hiç eksik olmuyor...rüyalarım kabusa dönüşüyor son zamanlarda...aileden birilerini kaybedip rüyada bulmak için koşturup duruyorum... korku dağları büyütür...ama korku hayatta kalabilmenin vazgeçilmez unsurudur da aynı zamanda...dışardan gelebilecek tehlikelere karşı zihnimiz bize "koruma" amaçlı hayali duygular yaşatır... sonra beynimizin yarattığı illüzyonlara bedensel ve ruhsal tepkiler gelir...heyecanlanmayla; kalp ritminin hızlanması, düzensiz kalp atışı, taşikardi... soluma yüzeysel olarak hızlanması, eller terlemesi, vücuttan, baştan terler boşanması... ayaklar buz gibi olur, ağız kurur, yutkunma zorluğu, aşırı kas gerginlik ve titremeler, göz bebekleri genişler...
Duygular karışır algı bozulmaları ve yanılmaları, odaklanma güçlükleri...bazende donup kalma ya da tepkisizlik....
"Phobos" Yunan mitolojisinde "Dehşet Tanrısı"dır. Fobi kelimesi buradan geliyor...Korkunun, "kontrolden çıkması", yaşamın sürdürülmesi için gerekli olan bir ön-uyarı sistemiyle uyum sağlanamaması anlamına gelir ve bu "fobi"ye dönüşür...Fobi toplumda sık görülen bir anksiyete(nedensiz tedirginlik ve korku hali )bozukluğudur. "Panik Atak"ta görülen belirtilerin hemen hepsi fobik durumla karşılaşıldığında ortaya çıkabilir...Freud fobiyi bilinçaltı çatışmaları olarak tanımlıyor... Watson'a göre ise fobi, şartlı reflekse dayanır.
Agorafobi( açık alan korkusu) ve araknofobi( örümcek korkusu)yi aşağı yukarı hepimiz biliyoruz...uzayıp giden bir listeden alıntılara göz atalım!
Akustikofobi: Yüksek ses korkusu
Agliofobi: Acı çekme korkusu
Alekterofobi: Tavuk korkusu
Anablefobi: Yukarı bakma korkusu
Anglofobi: İngiltere korkusu
Arachibutirofobi: Damağına fıstık ezmesi yapışması korkusu
Bibliofobi: Kitap korkusu
Bolşefobi: Bolşevik korkusu
Bromidrosifobi: Vücut kokusu korkusu
Cacofobi: Çirkinlik korkusu
Chaetoofobi: Kıl korkusu
Chorofobi: Dans etme korkusu
Chrometofobi: Para korkusu
Chromofobi: Renk korkusu
Decidofobi: Karar verme korkusu
Dromofobi: Caddeden karşıya geçme korkusu
Eisoptrofobi: Ayna korkusu ya da kendini aynada görme korkusu
Eleuterofobi: Özgürlük korkusu
Eufobi: İyi haber alma korkusu
Farmakofobi: İlaç korkusu
Geliofobi: Gülme korkusu
Hidrofobi: su korkusu
Homofobi: Eşcinsellik korkusu
Kakofobi: çirkinlikten, çirkin seylerden korkma
Katagelofobi: Alay edilme korkusu
Kathisofobi: Oturma korkusu
Kleptofobi: Çalma korkusu
Lachanofobi: Sebze korkusu
Melofobi: Müzik korkusu
Mikrofobi: Küçük şeylerden korkma
Mnemofobi: Anılardan korkma
Neofobi: Yeni olan her şeyden korkma
Numerofobi: Rakamlardan korkma
Ombrofobi: Yağmur korkusu
Papafobi: Papa'dan korkma
Papyrofobi: Kağıttan korkma
Pedofobi: Çocuklardan korkma
Palacrofobi: Kel olma korkusu
Plutofobi: Zenginlik korkusu
Sciofobi: Gölgeden korkma
Scriptofobi: Başkalarının yanında yazı yazmaktan korkma
Sderofobi: Yıldızlardan korkma
Sinistrofobi: Solak olmaktan korkma
Simetrifobi: Simetri korkusu
Taphefobi: Diri diri gömülme korkusu
Technofobi: Teknoloji korkusu
Triskaidekafobi: 13 rakamından korkma
Urofobi: Sidik korkusu
Venüstrafobi: Güzel kadınlardan korkma
Wiccafobi: Cadı korkusu
(www.phobialist.com)
Walt Disney'in ünlü çizgi filmi, masal uyarlaması "Üç Küçük Domuzcuk"'ta (The Three Little Pigs) "Who's Afraid of the Big Bad Wolf?" (Kim Korkar Büyük Hain kurttan ?) adlı bir şarkı vardır...Daha sonra buradan yola çıkarak bir oyun yazmış Edward Albee...ama isimde "hain kurt" yerine bir değişiklik yaparak!..Ülkemizde ise hem oyun Kenter Tiyatrosu'nda oynanırken hem de film vizyona girdiğinde "Kim korkar Hain Kurttan?"olarak kullanılmış...1966 Yapımı "Who's Afraid of Wirginia Wolf" filminde Liz Taylor'un ağzından sıkça duyulurdu bu şarkı...oradan kalmış aklımda...
Günümüz insanında ve özellikle gençler de görülen bir fobi var; Sosyal ortamlarda ve kişisel performans gerektiren durumlarda, başarısız olma, aşağılanma ve utanılacak şekilde bir davranış sergileyebileceğine dair, kişinin aşırı ve sürekli korku duyması "sosyal fobi" olarak adlandırılıyor.
Sosyal fobiklerin tahammül edemediklerine örnek verecek olursak: kalabalık önünde konuşmak, başkalarıyla birlikte yemek yemek, başkalarının önünde yazı yazmak, toplu taşıma araçlarıyla seyahat etmek....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder