ya sabır!

önce rüzgar
sonra yağmur...
beş liralık şemsiyelerin 
ölümüyle başladı
her şey
peş peşe...
lokal anestezi
sabah uykusu
sokak simidi
paramparça aşklar...
hiçlikte bir hiç
camların buğusunda
silik bir şehir
kara delikte bir sinsi gülüş
mazgallardan içeri
ve aşağı
kaybedilen her şey...
soru bankası soyulmuş gibi
boş beyinler
ve teknolojiyle avutulmuş
yürekler
"zorba" mıydı
insan
ya da medet umduğumuz tanrı?
Kazancakis
"Özgür değilsin
senin bağlı bulunduğun ip
öbür insanlarınkinden daha uzun
hepsi bu kadar" derken
tanrı rast getirmedi
ters getirdi
önce
rüzgarı
sonra 
şemsiyeyi
kaderlerimizi
birbir dizdi "tesbih"ine
sonra verdi elimize 
...
ya sabır!