...bir basamak daha inmek için...

Marmara Üniv.Haydarpaşa Kampüsü-2009

                                                                                                

Akıyorum

Durmadan

Habire

Biteviye

Tam doldurduğumu zannederken

Bir boşluğu

Zaman yalanlıyor beni yollarda...

Otobüsü evim kadar

Sevmeliyim...

Avucumda havayı ne kadar hapsedebilirim diye

Düşünmemeliyim

Kabullenip bir sonu

Tabutumu yatağım

Kadar sevmeyi öğrenmeliyim belkide

Ama...

Değişiyorum

ama

Dönüşüyorum

Durmadan

Habire

Biteviye

Tam oldum derken

Çürütüyor zaman

Hep birlikteyiz ;

Öncem, sonram ve şimdiki “ben”

Küflü bir duvar kağıdının solgun desenlerinde

Yorgun bir koltuğun tırmık izlerinde...

Tirbüşonu bulan

Şu şişelerin ağzını mantarlayan adam mıydı!?

Hayır hayır düşünmemem lazım...

 “okyanusu geçerken deniz tutarsa inemezsin”

demişlerdi ya gemiden

olsun yolun ortasına varmışsak eğer

her iki kıyıya da yakınım  diyorum o zaman

ama her ikisi de uzak

yine de

değişiyorum

dönüşüyorum

düşünmemek için

aynı koltukta

öyle bir çekiyorum ki sigarayı

ciğerlerimin içini sıvıyorum

nefesimi tutup hapsediyorum odalarında

buğusunda birleştirip damlaları

camdan kaydırıyorum

güneşi avucuma alıp

dişlerimi sıkıyorum

soğuk trabzanlara tutunup

çıkıyorum merdivenleri

bir basamak daha

inmek için...