sabrımdan önce ölmüştüm...
kendi kendimi gömmüştüm
sonra üşüdüm...
düşündüm
farklı mevsimlerim oldu diye
herkes gibi
farklı yaşlarım
farklı duygularım
aynı yorgun kalpte
benim gibi gidenleri
özlemiştim ilkin
sonra alıştım...
her şeyimi kaybettiğim yerdeyim sandım
özgürlüğü kazandığım yerdeymişim
hiç bir şeyin nefesi ensemde
ellerim, parmaklarım
gövdem ve ayaklarım
gözlerim
ve sessizliğim
hiç bu kadar özgür olmamıştı!
çözünürlüğüm düşüyor
hatta silikleşiyorum
olsun
balyalarından
dışarı kaçan
samanlar gibi
rüzgarda
karışıyor saçlarım
kafamdan önce.
olması gerektiği gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder