Geçen gece rüyamda elimde eski Ericsson telefonum evi aramak istiyorum ama tüm tuşların rakamları silinmiş yanlış tuşlamamak için gayet temkinli davranırken birden telefon çalıyor ve elimdeki telefon evriniyor; androit işlemcili "bişi" oluyor...ben açmadan telefon açılıyor ve beni arayan -kim olduğunu bilmediğim kişi-" nasıl beğendin mi?" diye soruyor...o an bilmiyorum! şu an da bilemediğim gibi...her şey değişip ruhunu yitirmiş teknolojik oyuncaklara dönüşüyor...her gün hayatımı basitleştirme egzersizleri yapıyorum, bağımlısı olduğumuz şeyleri kullanmadan ne kadar dayanabiliriz ya da daha ilkel, basit ve "iş görebilecek" olanıyla idare edebilmek ne kadar mümkün!? Geçen hafta sonu dostum Sulhi Hakan'ı görmeye gittim. Şimdi belki bana kızacak onu deşifre etmişim gibi ama elimde değil paylaşma isteğim ağır bastı...Fazla lafa gerek yok işte fotoğrafı...Fazla özele girmeden...
Tercih yapabilmek, bir sürü şeyden vazgeçebilmek, sakin , huzurlu ve gururlu bir hayat yaşayabilmek mümkün...Dostum Hakan bunu her şeye rağmen başarabilmiş...İki lafın belini kırarken daldan dala atladık sohbet etmeyi özlemişim; hele anlaşabildiğim ve aynı kafadan biriyle! Sonuç tüm nesneler bizim için var, hayatımızı kolaylaştırmak ve keyiflendirmek için ama bir çoğundan da vazgeçilerek yaşanabilir...eski cep telefonunun önüne bir mercek takmış, makro fotoğraf için, ama telefonu sadece fotoğraf için kullanıyor; hattı yok! Kedilerin mama kaplarından ve eski radyonun "hoperlör"lerinden muhteşem sesli bir kulaklık yapmış mesela! Kısacası "Nesne-1- "adlı yazımda bahsetmeye başladığımın güzel bir örneği...geri dönüştürmek ve sahip olduğumuz bir şeyi lime lime , hurda haş oluncaya kadar kullanmanın ne zararı var...atmadan, tamir ederek, dönüştürerek yaşamak, çöplerimizi, atıklarımızı azaltmak mümkün...sadece biraz düşünün...
Önerilerim olacak demiştim yakında başlıyorum...kendi uygulamalarım ve "zihni sinir" daha bir sürü dünya vatandaşının yaptıklarına bakacağız...yakında bu blog sayfalarında!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder